Liefste allemaal, Et voilà, Mr. Wong est arrivé!  De vlucht met Qatar Airlines is prima verlopen dankzij de bijzonder vriendelijke crew, de comfortabele bedden en het erg lekker eten (met zeer lekkere wijn!). Alleen de keuze van de Europese filmkes tijdens de vlucht was wel nogal beperkt en voor die Bollywood movies loop ik niet rap warm, wat niet kan gezegd worden van de nachtelijke buitentemperatuur tijdens de tussenlanding in Doha (40 graden om middernacht). Beetje jammer dat de tussenstop te kort was om even in de "BlingBling"-lounge van Doha te blijven hangen, zag er allemaal "very nice" uit. Zo rond 15h zijn we geland in Shanghai (Pudong Airport) en even later, gepakt als een muilezel, maakte ik kennis met Mr. Cao, mijn chauffeur, die gezwind mijn bagage op een karretje plaatste. De man spreekt helaas zelfs geen tikkeltje Engels, wat onze conversatie eerder beperkte tot de universele taal van de stilzwijgende glimlach :-) Na een rustig ritje installeer ik me in mijn service-appartement (Somerset residentie) op de hoek van Shaanxi Road en Zhaojiabang Road. Het is redelijk knus en technisch goed in orde zodat ik de komende anderhalve maand comfortabel zal kunnen wonen totdat Aline en de kinders komen en we onze definitieve woonst betrekken in Westwood Green in de Jinfeng road. Ik knip de airco aan en terwijl een meneerke een bidon drinkwater in de living plaatst, ledig ik vakkundig mijn "sjakoskes" ...euh ja, zo noem ik mijn valiezen tegenwoordig, want sinds ik wat ben bijgekomen ogen die wat kleiner en eleganter, vandaar ;-) De avond is nog jong en ik doe een toertje door de buurt. Mijn appartementje ligt in the French Consession, een buurt die ontwikkeld is geweest tussen 1849 en 1949 door fransen en na de tweede Wereldoorlog aan China is overgeheveld. Vele huizen zijn nog authentiek en de straten zijn gekenmerkt door de aanplanting van platanen; eigenlijk een best aangename buurt met vele winkels en restaurants. Het verkeer is druk en oogt chaotisch maar is minder gevaarlijk dan op het eerste gezicht lijkt. Alleen moet ge toch zeker steeds naar rechts en links kijken voor ge oversteekt want die elektrische brommerkes (wel tof, een soort van Vespa) hoor je dus echt niet afkomen. Ook de verkeersregel dat een auto door het rood mag rijden als hij naar rechts wil afslaan, kan al eens de vlotte tred waarmee je oversteekt tegenwerken. Een restaurant of eettent zoeken was niet aan de orde want bij Qatar Airlines hadden ze mij gewoon zodanig volgepropt (in feite heb ik dat natuurlijk zelf gedaan, maar onder de streep is het toch hun schuld "mejaldalakkereteunieldentaait!") dat zelfs bij de gedachte dat ik het woord "pap" zou moeten zeggen, ik al vapeurrekes kreeg... En 't is hier al zo klammig en warm! Na mijn wandeling ging ik lekker bedje in... De dagen nadien zijn gevlogen als een trein! Met zoveel nieuwe dingen om zich heen verveelt ne mens zich niet gauw: de buurt, de taal, de manier van aanpak, het verkeer, de grootte van Shanghai, de collega's, de winkels die 7/7 open zijn, enz. 't is overweldigend. Ik ben paar keer gaan eten met collega's en vrienden, heb lange wandelingen gemaakt door deze eindeloze stad, heb mijn eerste zangles vastgelegd in een muziekschooltje, ben gaan zoeken naar muziekinstrumenten (violen en contrabassen bij de vleet, kun je kopen of naar uw goesting eentje laten bouwen!), kom, te veel om op te noemen. De nachten daarentegen kropen vooruit, de jetlag zorgt er al bijna een week voor dat ik klaar wakker in mijn bed lig schaapjes te tellen. Ook slapen met airco is niet mijn ding, thuis staan bij ons altijd onze ramen open voor de frisse lucht, een luxeproduct dat in Shanghai niet echt te vinden is, maar daar zal ik nog wel aan wennen. Wat een leuk extraatje is, is de fitnessruimte die op de 5de verdieping is ondergebracht. Ik ben er toch in geslaagd vijf keer te gaan sporten deze week. Afvallen zit precies niet in, maar ik voel me wel fitter, kijk eens aan... Op het werk is het best naar mijn zin: collega's zijn prima en de sfeer is opperbest, natuurlijk zal ik mijnen draai nog moeten vinden, maar dat komt wel snor... Na mijn ontbijt (rijst of noedels, een ei, groenten en koffie) vertrek ik zo rond 6:45 met Mr. Cao om ca. tegen 7:45 op het werk aan te komen. 's Avonds vertrekken we tegen ca. 18:00 en dus ben ik tegen 19:00 à 19:30 terug in mijn kot. Tijdens de ritten heen en terug doe ik een schoonheidsslaapje om mijn jeugdige uitstraling veilig te stellen. Ge ziet dat het werkt! Tussen de middag eten we meestal ergens in een noodlebar, een Mac Donald's of ne KFC in een of ander "chinees boerendorp" achter den hoek (iets van meer dan een miljoen inwoners) of in de Bayerkantine... Voorlopig lust ik het Chinees eten erg graag; de Mac Donalds en de KFC doe ik eerder mee uit collegialiteit en omdat ons moeder altijd zei: " 'n goei varkske fret alles" Ondertussen heb ik mijn eerste les Mandarijns gehad en ik moet zeggen: spotgemakkelijke taal voor Limburgers. Voor mij iets minder: die wendingen in toonhoogte zijn te subtiel voor mijn reeds zwaar belaste trommelvliezen. Maar ik ga me er toch op concentreren om de belangrijkste dingen gezegd te krijgen, zoals: "Waal is't wc?", "Vool mij ''m'n gloot biel", "Wiehetelielneplotgeloate?", enz... De les wordt aan huis gegeven door een jongedame die gelukkig een beetje Engels spreekt. Als ik wat aan't sukkelen was (Chinees praten heeft iets van praten met warme patat in uwe mond) dan liet ik haar af en toe  ook eens iets zeggen, zoals: "my name is Wouterrrrr  Verrrrrheyen" en dan stonden direct terug quitte ;-) Ze was overigens onder de indruk ("oo hoaw bijoetifoel wlai ting") van mijn mooie handschrift, dat is me nog nooit overkomen, maar inderdaad mijn kiekenpotengeschrift heeft wel iets weg van het chinees karaktergedoe (dwz niet te ontcijferen). De les duurt 2 volle uren en is wel vermoeiend, maar ja, alles voor de goede zaak! Wat ik heel erg kan waarderen is deze wonderlijke iPad waarmee ik quasi elke avond even een Skypke doe met het thuisfront. Allen zijn ze zo ver weg van hier en toch met dat toestelletje in de hand zo dichtbij. Bedankt nog eens aan alle collega's voor dit schone geschenk! Het is echt tof om zo eens een klapke te kunnen doen met je dierbaren! Gisteren (Friday the 13th!) met een deel van bende van 't werk iets gaan eten in de "Spot" een trefplaats voor menig expat met goesting voor Western Food en, slap karakter dat ik ben, ik bestel ne vette King Kong burger met frieten en nen Guinness of 3. Maar ja, 't was wel lekker ;-) en nadien zijn we in een paar cafeetjes terechtgekomen waar live music werd gespeeld. Was wel leuk. En toen ik nadien rustig naar huis wandelde, begon het te regenen...: "En wat hebben we geleerd, Piet? Wel, dat je beter zwemvliezen en een snorkel had meegenomen want een paraplu in deze streken is alleen goed voor tegen de zon! Bedankt, Piet, dat weten we dan ook weeral!"  Slaap lekker, Wouter