„Ni Hao“ iedereen,

Hier een korte introductie voor de Chinees in wording:

' Ni' betekent 'Jij' en ' Hao' betekent ' Goed' (in dit geval tenminste, want kan ook „heel“ betekenen zoals in „ Heel goed“ = „Hao hao“)

Dus als begroeting is dat letterlijk gezegd: 'Jij Goed' …zonder vraagteken.

Zoiets doet mij onmiddelijk terugdenken aan de Jommeke-boekskes van vroeger waarin indianen altijd zo’n „Bleekgezicht, hij spreken met gespleten tong“-taaltje spraken en dat is wel grappig want eigenlijk blijkt dat dus niet zo ver van de realiteit te zijn (nvdr: we mogen niet vergeten dat de indianen lang geleden vanuit Azie via Siberie de USA zijn binnengewandeld, allez, dat heb ik toch zo geleerd op school).

Voor alle duidelijkheid, hier is de universele taal het „Mandarijns“ of „Han Yu“ (taal van de Han Chinees = de overheersende groep binnen China en is zelfs het grootste volk op wereldschaal gezien. Han Chinezen vind je wellicht overal, maar uiteraard vnl. in China, Taiwan en Singapore).

Er zijn maar liefst 292 levende talen in China, maar de politiek die hier gevoerd wordt, is dat men overal Mandarijns leert als tweede taal zoals wij tegenwoordig het Engels bezigen. Engels is overigens voor de doorsnee Chinees niet zo moeilijk om te begrijpen en schrijven als Chinees voor ons, maar de uitspraak is een ander paar mouwen. Een grappige situatie was toen ik een GSM ging kopen omdat mijn oude plots de geest had gegeven: De verkoper probeerde mij iets uit te leggen in het Engels, maar dat was gewoon compleet onverstaanbaar hoe goed hij ook zijn best deed.Hij verstond mij nochtans prima. Toen pakte hij wanhopig bic en papier en schreef in keurig Engels: „Look, this mobile phone can be used with 2 SIM-cards…“ Ik wou het papiertje meenemen omdat ik dat nu zo grappig vond, maar hij had het al weggesmeten…

Frappant is ook dat hoe meer ik de mensen hier bezig zie en vooral hoor, hoe meer ik intuitief aanvoel dat het menselijk denken wordt bepaald door de taal… of is het andersom? Tja, da’s ne moeilijke…

Nu, meestal valt het qua zinsconstructie nog goed mee, bv. deze zin:

“ Ni de ming zi shi shen me?”

Ni de = Jouw / Ming zi = naam / Shi = bevestiging of ja / Shen me = wat

Dus vrij vertaald “Jouw naam is wat?”Dat kan ik zelfs begrijpen en onthouden!

Volgende zin is een beetje kryptischer:

„Qing kai gao dianer“ = „Aub, open hoog een beetje“

Wat wil zeggen: „ Zet (de airco) wat warmer, aub“. Al iets moeilijker maar het gaat nog, niet?

Een leuke vind ik: „ Wo zou lu“ = „Ik wandel straat“ M.a.w. de Chinezen kunnen niet gewoon wandelen… het moet „op“ iets zijn, een straat, een weggetje, …

Dus „Wo zou Ni“ = „Ik loop op (over) u“

En aldus klinkt het lied als volgt “…These boots are made for walking, and that’s just what they’ll do, and one of these days Wo zou Ni…” jaja zing gerust mee ;-)

Dus „ik wandel“ kan niet zonder het voorwerp te vermelden onder uw voeten… niet onlogisch.

Dus wat is nu het probleem?

Wel al hetgeen ik hierboven beschreven heb, is poepsimpel, het probleem is:

1)Het feit dat een (in onze ogen) zelfde woord op verschillende manieren kan uitgesproken worden

Je hebt bv. 4 tonen voor de letter „a“ en daarbovenop dan nog de neutrale „a“ ook nog.

Samengevat:

Je hebt een lange monotone aaaaa, je hebt een eerder korte van hoge toon naar lage toon varierende a, je hebt een iets langere van lage toon naar hoge toon varierend aa en dan heb je de van hoog naar laag en terug naar hoog varierende langere aaaaaa…

Ik garandeer u: dit is een killer!

2)Het feit dat ze voor veel woorden (klanken) in verschillende combinaties gebruiken met heel andere betekenissen. Stel je voor dat wij een paar combinaties zouden maken met de woorden „weg“, „werp“, „gerief“… Dus „ Wegwerpgerief“, „Werpweggerief“, „Geriefwegwerp“ …

Het ene betekent dus „wegwerpgerief“, het andere „drinkbak“, het volgende „urinoir“,…

Je begrijpt dat hier accidenten van kunnen komen. Ok, het is een beetje overdreven voorgesteld, maar er is wel iets van aan…

Een collega, die een beetje verder staat met zijn Mandarijns, zei me onlangs dat hij dikwijls het gevoel heeft dat de Chinezen elkaar ook niet zo goed verstaan want dat ze dikwijls elkaar vragen of ze elkaar goed begrepen hebben. Ik weet het (nog) niet, maar het zou mij in elk geval niet verbazen ;-)

Alleszins over het geschrift, dat ik overigens wondermooi vind (om naar te kijken bedoel ik), wil ik het nog niet echt hebben… Misschien alleen even dit voorlopig: je moet de lijntjes in een karakter tekenen „van boven naar beneden en van links naar rechts“… En dit geheel volgens een logica die niet altijd euh… logisch is. Je moet overigens een 8000-tal karakters kennen vooraleer je de gazet fatsoenlijk kan lezen (zegt men hier); dus even rekenen…dat is dan 1 karakter/dag gedurende meer dan 20 jaar!

„Teige dien taait zennekik allaank terug zelle!“ >:-(

Gelukkig bestaat er zoiets als Pin Yin Engels: een soort phonetisch geschrift (hoewel er eigen klanken zijn gedefinieerd aan letters zoals X, Q, …) waar door gebruik te maken van ons lettersysteem (onze letters zijn „Engelse letters“ volgens de Chinezen…‘t Is maar dat ge het weet) de doorsnee Westerling iet of wat geholpen is. En vergeet de 4 accenten (da’s ene meer dan de Fransen hebben volgens mij) en het trema niet!

Ik weet nu al (afijn, dat wist ik al van toen ik de Jommeke nog las) dat onze europese talen enigszins praktischer zijn zowel in schrijven als spreken, maar misschien ken ik de kracht nog niet ten volle van deze mysterieuze taal die qua zinsconstructie poepsimpel is maar qua uitspraak, woordensamenstellingen en geschrift bijzonder moeilijk.

Allez, Zaijian (= Opnieuw Zien)

Dikke kus

Wouter Wong